وَأَطيعُوا الرَّسُولَ وَأُولى الأَمْرِ مِنْكُمْ...)[1] مى باشد. يعنى اگر كسى نماز نخواند يك كيفر بيش نخواهد داشت وآن كيفر ترك نماز است و هرگز كيفر مجددى به خاطر ترك اطاعت خدا كه در آيه (أَطيعُوا اللّه) آمده است، نخواهد داشت.

و به ديگر سخن: به هنگام ظهر، خدا با دو فرمان ما را مخاطب مى سازد.

1. صَلِّ; نماز بگزار، 2. أَطيعُوا اللّهَ ;با گزاردن نماز خدا را اطاعت كن، اگر انجام وظيفه كنيم يك پاداش، و اگر مخالفت ورزيم يك كيفر بيش نخواهيم داشت، و امر دوم جز نصيحت، اثر ديگرى (پاداش يا كيفر) ندارد.

6. آيا توبه از هر گناهى لازم است؟

هدف از توبه، پاك كردن تيرگى هايى است كه بر اثر گناه بر قلب انسان سايه مى افكند. حال اگر واقعيت گناه به گونه اى باشد كه در پرتو عملى يا عامل ديگرى خود به خود پاك مى گردد، در اين صورت، توبه لازم وواجب نخواهد بود مثلاً در مورد گناهان كوچك، قرآن يادآور مى شود كه ترك گناه كبيره، مايه بخشودگى گناهان صغيره خواهد بود چنان كه مى فرمايد:

(إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ...) .[2]

«هر گاه گناهان بزرگى را كه از آن نهى شده اى د، ترك نماييد، خدا گناهان كوچك شما را مى بخشد».

حال،اگر كسى مرتكب گناه كوچكى شد و كبيره اى نيز از او سر نزد، در اين صورت عامل آموزش چنين گناهى در كنار آن موجود است. در اين حال، خرد بر توبه فرمان نمى دهد، زيرا موضوع توبه منتفى است.