و نيز مى فرمايد:

(وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ...) .[1]

«از خدا طلب آمرزش كنيد وبه سوى اوبازگرديد».

ولى آنجا كه مقصود رجوع و توبه خدا به سوى بنده اش باشد، لفظ «عَلى» بكار مى رود مثلاً درباره آدم مى فرمايد:

(فَتَلَقّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمات فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيمُ) .[2]

«آدم از پروردگار خود كلماتى را اخذ كرد، سپس خدا به سوى او به رحمت بازگشت،زيرا او توبه پذير ورحيم است».

و باز مى فرمايد:

(لَقَدْ تابَ اللّهُ عَلَى النَّبِىِّ وَالْمُهاجِرينَ وَالأَنْصارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فيساعَةِ الْعُسْرَةِ...) .[3]

«خدا به سوى پيامبر و گروه مهاجر وانصار، يعنى آنان كه در سخت ترين لحظات از او پيروى كرده بودند، با رحمت بيكران خود توجه كرد».

بنابراين توبه به معنى بازگشت است. اگر درباره بنده بكار رود، بازگشت از گناه به سوى خداست[4] و اگر در مورد خدا بكار رود، به معنى بازگشت به سوى بنده با رحمت بيكران خويش مى باشد.[5]