فرمود: معنايش اين است شفاعت نمى كنند جز براى كسى كه دين او مورد رضايت و پسند خدا باشد[1] (واضح است كه مشرك و كافر دين مورد پسند خدا را ندارند).

و نيز در رواياتى كه به شماره هاى 1، 2، 3، 6، 9، 17، 21، 22، 24و 27 در بخش «شفاعت در احاديث اسلامى» خوانديم به همين موضوع «كافر شفاعت نمى شود» اشاره شده است مراجعه شود.

2. ستمگر شفاعت نمى شود

قرآن مجيد مى فرمايد:

(...ما لِلظّالِمينَ مِنْ حَميم وَلا شَفيع يُطاع) .[2]

«براى ستمگران دوست وشفاعت كننده اى كه شفاعت او پذيرفته شود نيست».

پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) مى فرمايد:

«أمّا شفاعتى ففى أصحاب الكبائر ما خلا أهل الشرك و الظّلم».[3]

«شفاعت من براى كسانى است كه مرتكب گناه بزرگ شده باشند جز شرك وستمكارى.(كه اين دو مانع از شفاعت مى باشند)».

3. دشمنان خاندان رسالت شفاعت نمى شوند

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

«لو انّ الملائكة المقربين والأنبياء المرسلين شفَّعُوا فى ناصب ما