گرامى خود را نيز از دست داد از اين جهت مشركان قريش تصميم گرفتند به هر قيمتى شده نداى توحيد را در محيط شرك خاموش سازند واو را زندانى يا تبعيد و يا به قتل برسانند.

خدا رسول گرامى را از نقشه قريش آگاه ساخت و وحى الهى به نحو زير نازل شد:

(وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللّهُ وَاللّهُ خَيْرُ الْماكِرينَ) .[1]

«به ياد آور هنگامى كه كافران از در مكر وارد شده و تصميم گرفتند كه تو را زندانى كنند و يا بكشند و يا تبعيد نمايند، آنان مكر مىورزند خدا نيز مكر آنان را خنثى مى سازد خداوند از همه چاره جوتر است».

در ميان اين پيشنهادهاى سه گانه، نقشه قتل پيامبر (صلى الله عليه وآله) تصويب گشت و قرار شد از هر قبيله اى فردى انتخاب گردد و در نيمه شب وارد خانه پيامبر شوند و او را قطعه ـ قطعه كنند و خون او در ميان قبايل عرب پخش گردد تا خاندان هاشم را ياراى نبرد با قبايل كه در ريختن خون وى شركت كرده اند نباشد.

فرشته وحى پيامبر را از نقشه قريش آگاه كرد او از شيوه غافل گيرى بهره گرفت و خانه را ترك نمود ولى براى اين كه اطمينان افراد مسلح را نسبت به ماندن خود در خانه جلب كند لازم ديد كه كسى در بستر پيامبر بخوابد و اين شخص فداكار جز على (عليه السلام) نبود از اين نظر پيامبر (صلى الله عليه وآله)رو به على (عليه السلام) كرد و گفت: مشركان قريش امشب نقشه قتل مرا كشيده اند و تصميم گرفته اند كه به طور دسته جمعى به خانه من بريزند و مرا در ميان بسترم بكشند، از اين جهت از طرف خدا مأمورم كه مكه را به سوى نقطه اى ترك كنم، هم اكنون لازم است امشب در فراش من بخوابى و آن «برد» سبز را به خود به پيچى تا آنان تصور كنند