كه من هنوز در بسترم آرميده ام و مرا تعقيب نكنند.

در چنين شرايط وحى الهى در باره ستايش ايمان على (عليه السلام) بر قلب پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرود آمد، و ايمان و وفاى على (عليه السلام)را ستود و فرمود:(وَمِنَ النّاسِ مَنْ يَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَمَرضاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبادِ) .

على (عليه السلام) از آغاز شب در بستر پيامبر آرميد و چهل نفر تروريست اطراف خانه را محاصره كرده و از شكاف در به داخل خانه مى نگريستند ووضع خانه را عادى مى ديدند و گمان مى كردند كه پيامبر در بستر خود آرميده است. همه آنان سراپا يك تن، حس ومراقبت بودند، دلها بيدار و چشمها تيز و سينه ها پر از كينه بود، و آنان وضع خانه را تحت نظر گرفته بودند كه جنبش مورى از نظر آنان مخفى نبود.

يورش به خانه وحى

مأموران قريش كه دست هاى آنان روى قبضه شمشير بود منتظر فرمانى بودند كه به خانه وحى يورش ببرند از شكاف در به خوابگاه پيامبر مى نگريستند و تصور مى كردند وى در بستر خود آرميده و روانداز سبز رنگى را به روى خود افكنده است، ولى نمى دانستند او على است كه با قلبى مطمئن و آرام در خوابگاه پيامبر آرميده است.

فرمان يورش صادر شد مأموران با شمشيرهاى برهنه به طور دسته جمعى به خانه پيامبر هجوم آوردند، و ناگهان ديدند كه تير آنان به سنگ خورده و پيامبر مكه را ترك گفته است. [1] و على(عليه السلام)در خوابگاه او خوابيده است . و آيه ياد شده در آغاز در اين سبب فرود آمد.