دخت گرامى او فاطمه(عليها السلام) پشت سر پيامبر(صلى الله عليه وآله) و على (عليه السلام) نيز پشت سر فاطمه(عليها السلام) گام بر مى داشتند در اين موقع اسقف نجران گفت:

«يا معشر النصارى أنّى لأرى وُجوهاً لو سألوا اللّهَ أن يزيل جبلاً من مكانه لأزاله فلا تَبتَهِلُوا فَتُهْلَكوا».

«همكيشان من! من چهره هاى معصومى را مشاهده مى كنم كه اگر ازخداوند بخواهند كه كوهى را از بيخ بكند، خدا دعاى آنان را مستجاب مى كند، هرگز مباهله نكنيد زيرا نابود مى شويد».[1]

4. زمخشرى در كشاف پس از نقل جمله هايى كه از ثعلبى نقل كرديم مى گويد: اسقف نجران افزود: به خدايى كه جان من در دست او است نابودى اهل نجران نزديك شده است اگر مباهله كنيد لباس انسانيت از بدن شما كنده مى شود و به صورت حيوانات مسخ شده در مى آييد و صحرا براى شما كانونى از آتش خداوند كه ريشه مسيحيان نجران را مى كند.[2]

5. «ابن حجر» از محدث معروف « دار قُطْنى» نقل مى كند كه امير مؤمنان روز شوراى عمر، براى برترى خود بر اعضاى شورا با آيه مباهله احتجاج كرد و گفت: آيا در ميان شما كسى هست كه پيوند خويشاوندى وى با پيامبر از من نزديك تر باشد اورا جان و نفس خود، و فرزندان او را فرزندان خود، و زن او را زنان خود معرفى كند، همه اعضاى شورا به تصديق على (عليه السلام) برخاسته و گفتند نه هرگز جز تو كسى را به اين خصوصيت سراغ نداريم.[3]