از آيات قرآن استفاده مى شود كه برخى از معاصى، مايه احباط وبطلان اعمال پاك پيشين مى شود، اين بخش از بحث جنبه تفسيرى دارد وفقط براى تكميل مطلب، به آيات آن اشاره ميشود.

1ـ ارتداد پس از اسلام

هرگاه مؤمن پس از مدتى راه ارتداد در پيش گيرد، ايمان وعمل صالح آنان در نزد خدا بى ارزش مى شود.چنانكه خدا مى فرمايد:(ومن يرتد منكم عن دينه فيمت وهو كافر فاولئك حبطت أعمالهم في الدنيا والآخرة واولئك أصحاب النار هم فيها خالدون)(سوره بقره/217)

«هركدام از شما از دين خود بازگردد وكافر بميرد، اعمال آنان در دنيا وآخرت باطل گرديده واز دوزخيانند كه در آن جاودانه هستند».

2ـ شرك مقارن عمل صالح

از بيانى كه در باره ارتداد انجام گرفت، تكليف شرك نيز روشن مى گردد، چنانكه ميفرمايد:

(ماكان للمشركين أن يعمروا مساجد اللّه شاهدين على أنفسهم بالكفر أولئك حبطت أعمالهم وفي النار هم خالدون) (توبه/17)

«براى مشركان نيست كه مساجد خدا را تعمير كنند، در حالى بر كفر خود گواهى مى دهند آنان كسانى هستند كه اعمال آنها باطل گرديده ودر آتش جاودانه هستند».

اين دو آيه گواه بر اين است كه پذيرش اعمال صالح مشروط بر اين است كه عامل به هنگام عمل، موحد بوده ويا پس از عمل از آيين حق به كفر باز نگردد.