«قدرت وسلطه» به كار مى برند.

درباره «استوى»، يادآور مى شويم كه: هرگز به معنى جلوس ويا استقرار، در لغت عرب به كار نرفته است، بلكه اين لفظ، در معنى خاصى به كار مى رود كه در برخى از مصاديق وموارد آن، جلوس واستقرار از لوازم آن مورد است. مثلا در قرآن، در چهار مورد چنين مى فرمايد:

1ـ ((وَاسْتَوَتْ عَلَى الجُوْدِىِّ))(هود/44).

(كشتى بر كوه جودى قرار گرفت).

2ـ ((فَاِذَا اسْتَوَيْتَ اَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الفُلْكِ))(مؤمنون/28).

(آنگاه كه تو وهمراهانت بر كشتى قرار گرفتيد).

3و4ـ((لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ اِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ...))(زخرف/13).

(تا بر پشت مراكب قرار گيريد وسپس آنگاه كه بر آن سوار شديد، نعمتهاى پروردگار خود را ياد كنيد...).

در اين موارد، «استوى» حاكى از يك نوع اعتلاء واستيلاء است و مسأله استقرار وجلوس از لوازم اين موارد است و هرگز مفاد ابتدائى «استوا» نيست، مثلا وقتى كشتى نوح، بر روى كوه «جودى» قرار گرفت، به نوعى بر آن استيلا يافت، همچنين انسانى كه بر كشتى واسب، سوار مى شود وزمام آن را به دست مى گيرد نوعى بر آن استيلا دارد.

بنابر اين، جلوس واستقرار، معنى ابتدائى «استوا» نيست، بلكه معنى ابتدائى آن، در موارد مشابه، همان استيلا واعتلا است كه در برخى از موارد با جلوس وآرامش پس از اضطراب همراه است. گواه بر اين مطلب، اين است كه استيلا در