اهل تحقيق به نداى او پاسخ مثبت گفتند ، ولى حشويه در ضلالت خود باقى مانده وبرنادانى خود اصرار ورزيدند وحاضر نشدند چيزى جز اين بگويند كه خداى آنان پاى ودندان وحنجره وحلقوم وانگشتان دارد واو شخصا از عرش فرود مى آيد وبر الاغى سوار مى شود. او به صورت يك جوان نو خط كه داراى موهاى مجعد وفرزده است، تاج درخشانى بر سر وكفش هايى طلايى به پاى دارد وميان مردم راه مى رود. آنان اين سخنان را در كتاب هاى خود آورده ودر مجامع، در ميان عوام پخش مى كنند ومى گويند :خبرهايى كه اين مضامين در آنها هست، بايد به همان ظواهر آنها معتقد شد وسرانجام مى گويند :خدا با صدايى چون غرش رعد وشيهه اسب، سخن مى گويد; آنگاه بر اهل حق انتقاد مى كنند، كه چرا مى گويند، خدا بالاتر وبرتر از آن است كه با اين صفات جسمانى توصيف شود، واو آراسته به دانش وعلم وقدرت، شنوائى وبينائى، وزنده وبا اراده وسخنگو است وصفات خدا قديم است و او بالاتر از آن است كه دگرگونى وتغيير در ذات او راه يابد وهرگز صحيح نيست ذات او را به مخلوقى تشبيه كنيم و سخن گفتن او را به سان سخن گفتن مخلوق بدانيم:

فقهاى اسلام، با آن كه در فروع مذهب با هم اختلاف دارند، همگى در اين اصول موافقند وآنها را تدريس مى كنند، وهرگز كسى جرأت نيافته كه اين عقيده را انكار يا آن را رد كند واين عقيده ياران شافعى است كه از صميم دل به آن ايمان دارند واز غير آن بى زارى مى جويند واين گروه، فريادرسى جز خدا ورأفت وزير دادگستر وپشتوانه دين وكشور، جناب نظام الملك ندارند:

خدا او را از آن زندگى بهره مند سازد كه در آن خرم وخندان واز بلاها در امان باشد وگردِ اندوهى بر چهره او ننشيند، اگر او به آنچه كه اساس آن را ريخته كمك نكند وبا تصميم قاطع، گمراهان را از كج روى باز ندارد وفرمان مجازات آنان را