فتنه عظيمى در خراسان ميان ، گروه در گرفت ،گروه حنابله، به لعن وسب شيخ برخاسته وبه عداوت با او تظاهر مى كردند، از اين جهت، در اين باره بزرگان علماى خراسان متفقا استفتائى را امضاء كردند كه ما به ترجمه پاسخ آن ميپردازيم:

«به نام خداوند بخشنده مهربان. پيروان حديث، همگى اتفاق نظر دارند كه ابوالحسن اشعرى، پيشوايى از پيشوايان پيروان حديث بوده، ومذهب او همان مذهب اهل حديث است واو در اصول عقائد، به شيوه اهل سنت سخن گفته ومخالفان ومنحرفان وبدعت گزاران را محكوم كرده است. او مردى بود كه در عصر خود، در برابر معتزله وروافض قد برافراشت وچون شمشير كشيده اى در برابر آنان ايستاد وهر كس درباره او بدگوئى كند ويا به او لعن وناسزا بگويد، در حقيقت درباره همه اهل سنت بدگوئى نموده وما امضا كنندگان زير، با كمال رغبت، اين پاسخ را امضا كردهايم. به تاريخ ذى قعده436، عبدالكريم هوازن قشيرى، محمد بن على خبازى، ابومحمد جوينى، ابوالفتح شاشى، وعلى بن احمد جوينى، ناصر العمرى، احمد بن محمد الايوبى، برادرش على، ابوعلى صابونى، ابوعثمان صابونى، فرزندش ابونصر بن ابى عثمان، شريف بكرى، محمد بن حسن وابوالحسن ملقا باذى.

حتى برخى از آنان، جمله هاى فارسى نيز كه حاكى از عظمت شيخ است، نوشته اند، مثلا عبدالجبار، اسفراينى چنين نوشت: «اين ابوالحسن الاشعرى» ،آن امام است كه خداوند عز وجل، اين آيت در شأن وى فرستاد:((فَسَوْفَ يَأْتِى اللَّهُ بِقَوْم يِحِبُّهُمْ وَيُحِبُّوْنَهُ)) ومصطفى ـ عليه السلام ـ در آن روايت، به جدّوى ابوموسى، اشارت كرد، فقال: «هم قوم هذا» [1].