مستقصى به ترجمه آنان پرداخته است ،حتى به ترجمه افراد بى اهميت از حنابله نزديك به زمان ما توجه داشته وصفحاتى را براى آنان سياه كرده است. اى شيخ، چه ميشد اگر به ترجمه شيخ اشعرى مى پرداختى، واو را به سان كسانى ترجمه مى كردى كه هزار هزار برابر از او پائين ترند؟ چه انگيزه نفسانى در اينجا مانع از اين كار شده است؟ به خدا سوگند، تو دوست ندارى آوازه او در شهرها به نيكى پيچد وجرأت آن را ندارى كه عداوت خود را آشكار كنى، زيرا در اين صورت طعمه شمشيرهاى الهى مى شدى:

واما دعائى كه پس از ترجمه كوتاه نمودى، اى بيچاره آيا اينجا جاى آن دعاست؟:

تو با اين گفتارت كه از خدا درخواست كردى دشمنان او را دشمن بدارى، اشاره به اين مى كنى كه شيخ از دشمنان خداست، وتو او را مبغوض مى شمارى، ولى به همين زودى در پيشگاه خدا محاكمه مى شوى، روزى كه او مى آيد وگروهى از علماى مذاهب اربعه وصالحان از صوفيه وبزرگانى از اهل حديث با او همراهند، تو كسى هستى كه در تاريكى تجسيم كه از آن دورى مى ورزى، فرو رفته اى واز بزرگترين رهبران آن هستى، در حالى كه در اين مسئله چيزى نمى فهمى:

اى كاش مى دانستم، چه كسى است كه خدا را آن چنان توصيف مى كند كه خود او توصيف مى كند؟ چه كسى است كه او را به مخلوق تششبيه مى كند؟ آيا خدا نفرموده كه ((لَيْسَكَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ))(شورى/11)».[1]

استفتائى پيرامون ابوالحسن اشعرى

در دوران رياست ابوالقاسم قشيرى كه شيخ اشاعره در قرن پنجم اسلامى بود،