گزارش فتنه ودرگيرى

اكنون كه استفتا وپاسخ آن را دانستيد، در اينجا به گونه اى فشرده به گزارش فتنه مى پردازيم واينكه چگونه درگيرى ميان اين دو گروه سبب شد كه امام الحرمين، خراسان را به عزم زندگى در حرمين شريفين ترك كند، وسرانجام ابوبكر بيهقى، نويسنده كتاب «السنن الكبرى» وابوالقاسم قشيرى، پيشواى اهل سنت، دستگير وتبعيد شدند واين جريان، حاكى از عمق اختلاف ميان طرز تفكر حنبلى وانديشه هاى اشعرى بود واشاعره در آن زمان بر خلاف كتاب پيشواى خود(الابانه)، در مقابل تجسيم قد برافراشته ورنج ها را بر خود هموار ساخته بودند. اجمال گزارش اينست كه در دوران سلطنت سلجوقيان، در زمان نخستين پادشاه آنان به نام طغرل بك كه پيرو مذهب حنبلى بود، اين فتنه بر پا شد، سبكى، معتقد است، تمام فتنه ها زير سر ابونصر، عميدالملك، منصور بن محمد كندرى بوده كه از يك نظر معتزلى، واز يك نظر رافضى واز جهت سوم پيرو «تجسيم» بود[1].

ودر برابر او، مردى بود به نام ابوسهل بن موفق كه خانه او مركز اجتماع علما ودانشمندان و خودش آشنا با اصول مذهب اشعرى بود.

گرايش دانشمندان به خانه او سبب شد كه كندرى نقشه اى بريزد واين شخصيت ها را تار ومار كند، از اين جهت، سلطان وقت طغرل بك، را فريب داد، سرانجام دستورى صادر شد كه بر بالاى منابر، اهل بدعت را لعن كنند. صدور چنين فرمانى از سلطان وقت، سبب شد كه وزير ياد شده دستور داد بالاى منابر،