را متهم كرده اند كه در كتابهاى خود، حدوث عالم ويكتايى خدا وبعثت پيامبران را ثابت نمى داند.

شكى نيست كه با مراجعه به كتاب«غاية المرام» او، همه اين انديشه ها نقش بر آب مى شود، او فصولى را به اثبات اين موضوعات اختصاص داده كه ما برخى را يادآور مى شويم:

قانون نخست، در اثبات واجب

قانون دوم، در اثبات يكتايى خدا

قانون سوم، در حدوث جهان وابطال تسلسل

تا آنجا كه مى گويد:«... قانون هفتم، درباره بر انگيختن پيامبران ومعجزات آنان»[1].

اصولا، خطر بازداشتن عقل از غور در مسائل عقلى وفكرى، كمتر از توصيف خدا به صفات خبرى مانند دست وپا نيست، زيرا دورى از بحثهاى عقلى، سبب پيدايش چنين عقائد باطلى درباره خدا مى گردد، تا آنجا كه خدا به صورت يك انسان داراى اندام واعضا، معرفى مى گردد. شايسته بود كه اين گروه، كمى با قرآن انس بگيرند واز دعوت قرآن به تفكر درس آموزند. اينك برخى از آيات را يادآور ميشويم:

1ـ ((وَيَتَفَكَّرُونَ فِى خَلْقِ السَّمَوَاتِ وَالاَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلاً))(آلعمران/191).

(در آفرينش آسمانها وزمين مى انديشند ] ومى گويند [ خدايا اين را بيهوده نيافريده اى).