دين خود به على ـ عليه السلام ـ اقتدا كند، هدايت يافته است، به گواه اينكه پيامبرـصلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ در حق او فرموده:((اللَّهُمَّ اَدِرِ الحَقَّ مَعَ عَلِىّ حَيْثمادَار)) «خدايا حق را با على بگردان هر جا كه بگردد»[1].

2ـ مقصود از كوثر، فرزندان پيامبر هستند.

وى در ذيل آيه ((اِنّا اَعْطِيْناكَ الكَوْثَر)) در تفسير «كوثر»، اقوال متعددى را نقل كرده است، آنگاه مى گويد: «قول چهارم اين است، كه مقصود از آن، فرزندان پيامبر است، زيرا اين سوره در رد عيب جوئى كسانى وارد شده كه پيامبر را«ابتر» ميخواندند وخدا در پاسخ آنان مى فرمايد: ما به او نسلى عطا مى كنيم كه در جهان باقى مى ماند»، بعد مى افزايد: «با اينكه از اهل بيت پيامبر، اين همه كشته شده اند، جهان پر از وجود فرزندان اوست، در حالى كه از بنى اميه، يك نفر باقى نمانده است كه بتوان او را به حساب آورد، بنگر در ميان فرزندان پيامبر، چه دانشمندان بزرگى پديد آمده اند،مانند باقر وصادق وكاظم ورضا ـ عليهم السلام ـ و نفس زكيه وامثال آنان[2].»

3ـ مسح بر رجلين

رازى در تفسير خود، درباره مسح بر دو پا، يا شستن آنها سخن مى گويد، آنگاه از برخى از صحابه وتابعين نقل مى كند كه: «واجب همان مسح بر پاست وآن مذهب شيعه اماميه است، ولى فقها ومفسران مى گويند، واجب شستن آنهاست. داود ظاهرى مى گويد: واجب، جمع ميان غَسل ومسح است. حسن بصرى، وابن جرير طبرى، مى گويند: مكلف ميان غَسل ومسح مخير است.» آنگاه پس از