ساليانه شيخ از(15/5) گرم نقره تجاوز نمى كرده است، آن وقت مى گويد: « در آن زمان، زندگى چقدر ارزان وآسان بوده است»؟[1].

از آنجا كه چنين نقلى خالى از گزافه گوئى نبوده، ابن خلكان آن را به صورتى ديگر نقل كرده ومى گويد: هزينه زندگى او در هر روز، نه هر سال، هفده درهم بوده است[2].

ولى حق آن است كه ابن كثير در تاريخ خود آورده است; او مى گويد:

«در آمد مزرعه شيخ، در هر سال(هفده هزار) (000/17) درهم بود، ولى ناقلان، كلمه(هزار) را انداخته وشيخ را به صورت يك انسان بسيار تهى دست از مال دنيا معرفى كرده اند[3].

بازگشت از مكتب اعتزال

كسانى كه زندگى نامه شيخ را نوشته اند، يادآور مى شوند كه شيخ در حدود چهل سالگى در مسجد جامع بصره، برفراز منبر رفت وبا صداى رسا گفت: هر كس مرا شناخته است، كه شناخته است، وهر كس مرا نشناخته است، هم اكنون خود را به او معرفى ميكنم: من فلان بن فلان هستم وقائل بودم كه قرآن مخلوق است وخدا با ديدگان ديده نمى شود، وكارهاى بد را من،خود به جاى مى آورم من از همه اين عقائد باز مى گردم، وبر معتزله مى تازم، آنگاه سخن خود را بر بيان نادرستى عقائد معتزله متمركز ساخت[4].