كاملتر تحقق پذيرد، براى همين، بهشتيان، ميوه هايى را مى خورند و به پندار خود مى گويند، اين همان ميوه هائى است كه در دنيا مى خورديم. قرآن ياد آور مى شود كه جريان چنين نيست، بلكه شبيه آنها به شما داده شده است (يعنى از نظر لذت و طعم در درجه بسيار عالى ترى قرار دارند)[1].

تا اينجا با مقدمات بحث آشنا شديم و مطالب ياد شده در زير به دستمان آمد:

1 ـ اقوال سه گانه در مسأله.

2 ـ ريشه قول به رؤيت در كتاب يهود و نصارى.

3 ـ مقصود، رؤيت با همين چشمهاى مادى است، نه رؤيت به معناى شهود قلبى و يا حس ششم.

4 ـ تلاش براى اثبات چنين رؤيتى، پيراسته از جهت و مكان مرئى، تلاشى بيهوده است.

اكنون ياد آور مى شويم كه قائلان به رؤيت، گاهى از طريق عقل و گاهى از طريق نقل به استدلال پرداخته اند.

ما در اينجا به نقل دلائل عقلى آنان مى پردازيم، آنگاه آياتى را كه از زمانهاى ديرين دستاويز آنان قرار گرفته، مطرح مى كنيم.

دلائل عقلى و نقلى اشاعره بر رؤيت خدادر سراى آخرت

انگيزه اعتقاد به امكان رؤيت خدا در سراى ديگر، رواياتى است كه در صحاح و مسانيد آمده است و اگر چنين احاديثى وجود نداشت، اين همه تكاپو و