شيعيان
معتقدند كه امام دوازدهم، حضرت مهدى (ع) عمرى طولانى دارد و همچنان زنده خواهد بود
تا هنگام ظهور فرا رسد و عدالت را در جهان بگستراند.
اين
اعتقاد از ضروريّات مذهب شيعه است. اينكه امام دوازدهم (ع) چگونه عمرى چنين طولانى
دارد و آيا از نظر طبيعى ممكن است كسى بيش از هزار سال عمر كند، از ديرباز
مسئلهاى بوده است كه علماى شيعه كوشيدهاند بدان پاسخ دهند. بسيارى از علماى شيعه
فصلى از كتاب خويش را بدين مسئله اختصاص داده و درباره آن سخن گفتهاند.
شيخ
صدوق در كتاب كمال الدّين و تمام النّعمه فصلى با عنوان «المعمّرون»
گشوده و از كسانى نام برده است كه عمر طولانى داشتهاند و روايات اهل بيت (ع) را
در اين باره نقل كرده است. شيخ طوسى نيز در الغيبة از اين مسئله ياد كرده و بدان پاسخ گفته است (كمال
الدّين و تمام النّعمة، 2- 1/ 555؛
كتاب الغيبة، 87 و 78).
قرآن
و حديث:
از
آيات قرآن برمىآيد كه عمر طولانى براى انسان، ممكن است. قرآن از كسانى ياد مىكند
كه قرنها زيستهاند. درباره حضرت نوح (ع) مىفرمايد: «ما نوح را به سوى قومش گسيل
كرديم او نهصد و پنجاه سال ميان آنان زيست تا طوفان آنان را درگرفت در حالى كه
ستمگر بودند.» (عنكبوت/ 14) از اين آيه شريف برمىآيد كه نوح (ع) نهصد و پنجاه سال
ميان قوم خويش زيسته است؛ امّا اينكه چند سال پيش از رسالت زيسته است يا پس از
توفان و نابودى قوم چند سال زنده بوده است، قرآن از آن سخن نمىگويد. در روايتى از
امام صادق (ع) آمده است كه نوح (ع) دو هزار و پانصد سال زيسته است (كمال الدّين، 2- 1/ 523). در برخى
روايات آمده است كه مهدى (ع) را سنّتى هست از نوح كه همان