از زنان برجسته عالم است كه با عالم غيب ارتباط داشته است (آل عمران 45؛ نساء/ 171). آيات قرآنى، از حضرت عيسى (ع) بسيار سخن گفته و او را ستوده‌اند (ر. ك: آل عمران/ 44- 35؛ مريم 27- 16؛ بقره/ 87؛ مائده/ 110). قرآن كريم، عيسى (ع) را فرزند مريم (س) مى‌شمارد و به صراحت، كسانى را كه به تثليث معتقدند و او را پسر خدا يا خدا مى‌انگارند، كافر مى‌خواند (توبه/ 30؛ مائده/ 17 و 73) و بيان مى‌دارد كه وى را نكشته و به دار نياويخته‌اند؛ بلكه او به سوى خدا رفته است (نساء/ 157 و 158).

***

دين يهوديت‌

نام آيين حضرت موسى (ع) از پيامبران بزرگ آسمانى است. موسى (ع) در خانواده‌اى از سبط لاوى به دنيا آمد.

مادرش از بيم فرعون او را در سبدى نهاد و به نيل انداخت. همسر فرعون سبد را يافت و به موسى (ع) علاقه‌مند گشت و پرورش او را بر عهده گرفت. مادر موسى (ع) به خواست خداوند، در پى ماجرايى، دايه فرزند خويش شد. «موسى» را در زبان عربى «موشه» تلفظ مى‌كنند به معناى از آب گرفته شده. موسى (ع) در دربار فرعون پرورش يافت و اندك اندك به اصل خويش پى برد. روزى مردى قبطى را ديد كه مردى سبطى از بنى اسرائيل را مى‌زند و چيزى نمانده است كه او را بكشد. به يارى مرد سبطى برآمد و مرد قبطى را كشت. آن گاه از بيم انتقام فرعونيان گريخت و به مدين رفت. موسى (ع) سال‌ها در مدين ماند و با دختر حضرت شعيب (ع) ازدواج كرد و سرانجام به مقام پيامبرى رسيد و مأموريت يافت تا به مصر بازگردد و فرعون و پيروان او را به دين الهى بخواند. فرعون دعوت او را نپذيرفت و سرانجام موسى (ع) بنا به فرمان خداوند، بنى‌اسرائيل را از شهر بيرون برد. فرعون و لشكريان او به تعقيب بنى‌اسرائيل پرداختند؛ اما به معجزه الهى در رود نيل غرق گشتند (آشنايى با تاريخ اديان‌، 130 و 131).

ده فرمان:

سه ماه از خروج بنى‌اسرائيل از مصر گذشته بود كه موسى (ع) مأموريت‌