اَبوطاهِرِ واسِطي، موفق الدين احمد بن محمد، معروف به ابن برخشي، پزشك بغدادي. او در روزگار چند خليفه از المسترشد تا المستنجد عباسي مي زيسته است (علوچي، 361). از زندگي او اطلاع چنداني در دست نيست، فقط همين را مي دانيم كه وفاتش پس از 560ق/1165 م واقع شده است. (نك‌ : ابن ابي اصيبعه، 1/257).
ابوطالب برحسب اتفاق و در جريان معالجة شخصي كه به بيماري استسقاء مبتلا بود، موفق به كشف خواص درماني گياه مازريون شد (همو، 1/256 ـ 257). ابن ابي اصيبعه (1/257) قطعاتي پراكنده از اشعار او را نقل كرده است. ظاهراً نوشته اي در زمينة پزشكي نداشته است، اما فيلسوف الدوله (1/127)، بدون ذكر مأخذ، كتابي در ادوية مركبه به او نسبت داده است.
مآخذ: ابن ابي اصيبعه، احمد بن قاسم، عيون الانباء، به كوشش آوگوست مولر، قاهره، 1299ق/ 1882 م؛ علوچي، عبدالحميد، تاريخ الطب العراقي، بغداد، 1387ق/1967 م؛ فيلسوف الدوله، عبدالحسين، مطرح الانظار، تبريز، 1334 ق.
شهناز رازپوش