فقِیه[1] و تهذِیب[2] نقل شده است.

بررسِی سند رواِیت اوّل کافِی

مرحوم کلِینِی در کافِی رواِیتِی از عِدّة من اصحابنا از احمد بن محمّد بن خالد برقِی، از پدرش محمّد بن خالد برقِی عن عبدالله بن بُکِیر عن زرارة، نقل مِی‌کند.[3] اِین سند بسِیار عالِی است. تنها نکته‌اِی که در اِین سند مِی‌ماند اِین است که محمّد بن خالد برقِی را به‌جهت اِینکه از ضِعاف رواِیت نقل مِی‌کند، تضعِیف کرده‌اند؛[4] ولِی اِین تضعِیف موجب ضعف در اِین رواِیت نمِی‌شود، به‌جهت اِینکه گرچه اِیشان از بعضِی ضعاف هم نقل مِی‌کند، ولِی در خصوص اِین رواِیت، سند به عبدالله بن بکِیر مِی‌رسد و عبدالله بن بکِیر هم شخص موثّقِی است[5] و او از زراره نقل مِی‌کند و مطلب تمام است.

عبارتِی که در اِینجا زراره از امام باقر علِیه السّلام نقل مِی‌کند اِین است:

إنّ سَمُرةَ بنَ جُندَبٍ کان له عَذقٌ فِی حائطٍ لِرجلٍ من الأنصار و کان منزلُ الأنصارِیِّ ببابِ البُستان و کان ِیَمُرُّ بِه إلِیٰ نَخلَتِه و لا ِیستأذِن، فکلَّمَه الأنصارِیُّ أن ِیستَأذنَ إذا جاء، فأبِیٰ سَمُرَةُ و... فقال رسولُ الله صلِّی الله علِیه و آله: إذهَب فَاقلَعها و ارْمِ بها إلِیه! «اِین را بکَن و جلوِیش بِینداز!» فإنّه لا ضررَ و لا ضِرارَ.

ِیعنِی اِین جملۀ «لا ضرر و لا ضرار» در اِین رواِیت صحِیحاً و مسنداً نقل شده است.

تلمِیذ: «عِدّةٌ مِن أصحابِنا» در اِین سند مشخّص است چه کسانِی هستند؟

استاد: بله مشخّص است، ِیعنِی مسئلۀ معروفِی است و عدّه‌اِی از علما، همه از

[1]. من لا ِیحضره الفقِیه، ج 3، ص 233.

[2]. تهذِیب الأحکام، ج 7، ص 147.

[3]. الکافِی، ج 5، ص 292.

[4]. رجال النّجاشِی، ص 335؛ الرّجال، ابن‌الغضائرِی، ص 93؛ الرّجال، ابن‌داود، ص 309. البتّه شِیخ طوسِی در رجال الطّوسِی، ص 363 محمّد بن خالد برقِی را توثِیق کرده است و علاّمۀ حلِّی نِیز در رجال العلاّمة الحلِّی، ص 139 به اِین تعدِیل شِیخ طوسِی اعتماد کرده است. (محقق)

[5]. رجال الکشِّی، ص 345؛ رسالة أبِی‌غالب الزّرارِی، ص 214؛ فهرست کتب الشِّیعة، شِیخ طوسِی، ص 304؛ الرّجال، ابن‌داود، ص 385؛ رجال العلاّمة الحلِّی، ص 106؛ الرّواشح السّماوِیّة، مِیرداماد، ص 53.