و مجازاً آن
شک را برمِیدارد، و وقتِی که شک را برداشت، حکم هم برداشته مِیشود.
ولِی در مورد ورود اصلاً موضوع برداشته مِیشود و مِیگوِید: اِین
موضوع ربطِی به آن موضوع ندارد؛ مثلاً آن موضوعِی که مِیگوِید:
(إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغنِي
مِنَ ٱلحَقِّ شَئًا) ظنّ
غِیر عادل است، اما اِین ظنِی که من مِیگوِیم که ِیجب العمل به،
ظنّ آدم عادل است، و اِین ظن با آن ظن زمِین تا آسمان فرق مِیکند.