و مسجدالحرام دِیگر اِین جمعِیت را تکافِی نمِی‌کند.» او دنبال آن افرادِی که اطراف مسجدالحرام بودند فرستاد تا منازلشان را بخرد؛ ولِی آنها گفتند: «منازلمان را که اطراف کعبه و دور صفا و مروه است نمِی‌فروشِیم!» آن‌وقت منصور همۀ علماِی اهل‌تسنّن را احضار کرد و همۀ آنها گفتند: «حق با اِینهاست؛ چون ملک صاحبان دار است و نمِی‌خواهند بفروشند و تو نمِی‌توانِی اِینها را مجبور کنِی!» و منصور ماند که چه کند!

ِیکِی گفت: «شخصِی را به مدِینه بفرستِیم و جواب اِین سؤال را از موسِی بن جعفر بگِیرِیم.» منصور شخصِی را به مدِینه فرستاد، او به حضرت گفت: «ما در اِین معضله گرفتار شده‌اِیم!»

حضرت فرمودند: «به منصور بگو که به اِین صاحبان دار بگوِید که آِیا وقتِی شما به اِینجا آمدِید، اول شما در اِینجا بودِید و بعد کعبه را بنا کردند؟ ِیا نه، اول کعبه بود و بعد شما به اِینجا آمدِید؟ اگر کعبه بود و بعد شما آمدِید، پس اِین حق اولاً به کعبه تعلق مِی‌گِیرد و شما به اِین عنوان به اِینجا وارد شده‌اِید که در پناه کعبه باشِید و دست نِیاز به کعبه دراز کنِید و به کعبه التجاء کنِید و در تحت عناِیات و الطاف و برکات و نعمت‌هاِیِی باشِید که از کعبه و

مسجدالحرام به جانب شما مِی‌رسد. پس شما خواهِی نخواهِی ملتزم شده‌اِید به اِینکه کعبه مقدم است. پس پول آنها را بده و خواستند ِیا نخواستند منزلشان را خراب کن و آن را داخل در مسجدالحرام کن.»[1]

کعبه ِیک عنوان است، نه ِیک شِیء خاص؛ به لحاظ آن عنوان که در آِیۀ شرِیفه آمده است:

(جَعَلۡنَٰهُ لِلنَّاسِ سَوَآءً ٱلۡعَٰكِفُ فِيهِ وَٱلۡبَادِ)[2] و (وَأَذِّن فِي ٱلنَّاسِ بِٱلۡحَجِّ يَأۡتُوكَ رِجَالٗا وَعَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٖ يَأۡتِينَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٖ).[3]

اِینها باِید از تمام اطراف بِیاِیند و اِین اذن عمومِی به همۀ کُرَة الأرض است که به اِینجا

[1]. تفسِیر العِیاشِی، ج 1، ص 185 و 186، ح 89 و 90.

[2]. سوره حج (22) آِیه 25.

[3]. سوره حج (22) آِیه 27.