مثله كردن شهداى مسلمان پرداخت، گوشها و بينيهاى آنان را بريد و براى خود از آنها گردن بند ساخت و جگر حمزه را در آورد و ميان دندانهاى خود فشرد، اما چون نتوانست آن را بجود، دور انداخت و به اين دليل معاويه را پسر هند جگر خوار گفته‌اند.

جعفر بن ابي طالب در واقعه موته به قتل رسيد، زمان وقوع اين جنگ در ماه جمادى الاولى سال هشتم هجرت بود، كه پيامبر اكرم حرث بن عميره ازدى را به سوى پادشاه بصرى به ماموريت فرستاد و هنگامى كه به سرزمين موته رسيد، شرحبيل بن عمرو الغسّانى متعرض او شد و، وى را به قتل رساند، و تا آن وقت هيچ فرستاده‌اى از آن حضرت كشته نشده بود، اين مصيبت برايشان گران آمد، پس مسلمانان را به مدد خواست و لشكرى به تعداد سه هزار نفر فراهم كرد، و فرمود: فرمانده شما زيد بن حارثه است اما اگر او به قتل رسيد، جعفر بن ابي طالب و پس از او عبد اللَّه بن رواحه است، و اگر او نيز به قتل رسيد هر كس را بخواهيد انتخاب كنيد، و سپس به آنان دستور داد كه نخست به محل كشته شدن حرث بروند و از آن جا مردم را به اسلام دعوت كنند، پس اگر مسلمان شدند دست از آنان بردارند ولى اگر اسلام را نپذيرفتند همه آنها را به قتل رسانند، دشمنان از قضيه آگاه شدند افراد فراوانى جمع كردند، تنها شر حبيل، بيش از صد هزار نفر فراهم كرد، مسلمانان كه به موته رسيدند، با انبوه لشكر از كفار و مشركين مواجه شدند، مبارزه آغاز شد، زيد بن حارثه پرچم را به دوش گرفت، جلو رفت و به جنگ پرداخت تا به شهادت رسيد و بعد از او پرچم را جعفر بلند كرد، او نيز جنگيد تا دستهايش قطع شد و پرچم بر زمين افتاد، بعضى گفته‌اند: مردى رومى ضربتى بر او زد و او را دو نيم كرد، و در يكى از دو نصفه او هشتاد و يك جراحت يافت مى‌شد، پيغمبر خدا جعفر را صاحب دو بال ناميد كه در بهشت با دو بال خود پرواز مى‌كند، اين نامگذارى به آن سبب‌