متوجه كند، تا از چنين آرزوها كه با فرا رسيدن مرگ به پايان مى‌رسد قطع اميد كند زيرا هنگامى كه آرزوهاى چنين اشخاص دنيادار و پر قدرت با مرگ از بين رفت و غرامتى نگرفتند، پس تو، اى قاضى شرع به اين امر سزاوارتر خواهى بود.

(55819- 55803)

7- و نظر بزعمه للولد،

يكى ديگر از نكاتى كه امام در متن اين نسخه خاطر نشان كرده اين است كه بعضى از علاقه‌مندان به دنيا به گمان خود مال دنيا را براى فرزندانشان جمع مى‌كنند، و آن را براى آنها مصلحت مى‌دانند، و حرف باء، به معناى سببيت است، زيرا گمان وجود انديشه اصلح سبب اين عمل شده است.

(55831- 55820) 8- ذكر جمع كردن ملوك و محل اجتماع آنها، كه توقفگاه عرض اعمال و حساب و جايگاه ثواب و عقاب است به سبب اين است كه آدمى را از اين امور و موارد، بيم دهد و در عمل كردن براى آخرت و ايمن شدن از خطرات و شرور آن، تشويق و ترغيب كند.

(55840- 55832)

9- اذا وقع الامر بفصل القضاء،

آن گاه كه فرمان خداوند در دادگاه رستاخيز به قضاوت عادلانه اجراء شود، و حكم ميان اهل حق و باطل فيصله يابد، حقير شدگان در دنيا، به سود خود برسند، و اهل باطل به زيان اعمال ناشايست خويش دچار شوند، آخرين جمله امام در اين فراز كه با عبارت و خسر هنالك المبطلون ختم شده از قرآن كريم سوره مؤمن آيه 76 اقتباس شده است.

(55854- 55841) 10- آخرين نكته‌اى كه در نسخه امام راجع به قباله خانه شريح قاضى وجود دارد آن است كه عقل هر گاه از بند هوا و هوس رها شود و از وابستگيهاى دنيا دور باشد، به آنچه در اين نسخه از معايب اين معامله ذكر شده گواهى مى‌دهد، چرا كه عقل هنگام خالى بودنش از اين وابستگيها، از كدورت باطل پاك است و حق را چنان كه شايسته است مى‌بيند و بر طبق آن حكم مى‌كند، اما