(55304- 55298)

و اللَّه مستاديكم شكره:

خدا از شما مى‌خواهد كه سپاس نعمتهايش را ادا كنيد و اين مطلب در موارد متعددى از قرآن مورد دستور واقع شده است‌ «وَ اشْكُرُوا لِلَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ‌ [1]»، «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُوا لِي وَ [2]».

و مورثكم امره: سلطنت روى زمين را كه در امتهاى گذشته در دست خداپرستان و مؤمنان بود، اكنون به شما محول فرموده است چنان كه در قرآن مى‌فرمايد «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ‌ [3]» و نيز گفتار خداوند متعال: «وَ أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيارَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ‌ [4].»

(55311- 55305)

و ممهلكم ... سبقه،

واژه مضمار استعاره از مدت زندگانى در دنياست و وجه همانندى، آن است كه مردم به سبب رياضتها و مجاهدات در راه خدا و تحصيل كمالات نفسانى كه در طول زندگانى خود به دست مى‌آورند، آمادگى پيدا مى‌كنند كه در مسابقه پيشگاه عظمت الهى به پيروزى برسند، همچنان كه اسبها براى حضور در مسابقه‌ها با تمرينهاى زياد كه لاغرى اندام را در پى دارد، آمادگى به دست مى‌آورند، امام (ع) در اين جمله علت مهلت دادن خداوند مردم را براى ميدان مسابقه مورد اشاره قرار داده كه عبارت از: تنازع سبق يعنى زد و خورد و بگومگويى است كه به منظور به دست آوردن پيروزى در سبقت جستن به پيشگاه‌

[2] سوره بقره (2) قسمتى از آيه (151)، يعنى: مرا سپاسگزارى كنيد و به من كفر نورزيد.

[3] سوره نور (24) قسمتى از آيه (54)، يعنى: خداوند به مؤمنان و كسانى از شما كه عمل صالح انجام دهند، وعده داده است كه آنها را در روى زمين جانشين قرار دهد، همچنان كه جانشين قرار داده بود كسانى را كه پيش از شما بودند.

[4] سوره احزاب (33) قسمتى از آيه (27)، يعنى: و به شما به ارث داد، زمين، شهرها و ثروتهاى آنان را.