(1240) 240- گفتار آن حضرت كه ياران خود را براى جهاد تشويق و ترغيب مى‌فرمايد:

وَ اللَّهُ مُسْتَأْدِيكُمْ شُكْرَهُ وَ مُوَرِّثُكُمْ أَمْرَهُ- وَ مُمْهِلُكُمْ فِي مِضْمَارٍ مَحْدُودٍ لِتَتَنَازَعُوا سَبَقَهُ- فَشُدُّوا عُقَدَ الْمَآزِرِ وَ اطْوُوا فُضُولَ الْخَوَاصِرِ- لَا تَجْتَمِعُ عَزِيمَةٌ وَ وَلِيمَةٌ- مَا أَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزَائِمِ الْيَوْمِ- وَ أَمْحَى الظُّلَمَ لِتَذَاكِيرِ الْهِمَمِ (55333- 55298)

[لغات‌]

(مضمار): مدت زمانى كه اسب جنگى در آن لاغر مى‌شود و تمرين مى‌بيند و گفته شده كه چهل روز است و شرح آن در خطبه‌هاى قبل آمده است.

(تنازع): جدال و مخاصمه كردن، مئازر جمع مئزر- پوششها

[ترجمه‌]

«خداوند اداى شكرش را از شما خواسته، و امور خويش را بر شما واگذار فرموده است، و به شما در ميدان وسيع مسابقه مهلت داده است، تا براى به دست آوردن چوگان بر يكديگر سبقت گيريد، پس بندها را محكم ببنديد و دامنها را به كمر زنيد، به مقامهاى بلند رسيدن با خوشگذرانى سازگار نيست، چه بسيار است كه خواب، تصميمهاى روز را درهم مى‌شكند و چه فراوان تاريكيها كه ياد تصميمها را از خاطره‌ها بزدايد.»

[شرح‌]

اين كلام از نظر فصاحت و بلاغت در نهايت درجه زيبايى و رسايى است و بطور كامل جامعه را وا مى‌دارد كه آماده روز معاد شوند.