شناخت و درك مطلب، سه درجه وجود دارد كه كمترينش تصور آن به اعتبار نامش مى‌باشد، و بالاترينش تصور آن بر حسب حقيقت و كنه آن است، و درجه متوسط آن است كه اوصاف و لوازم مخصوص به آن، و برخى اجزايش را درك كند، و درك و تعقلى كه ائمه اطهار از دين داشتند بالاترين درجه شناخت بود كه همان معناى رعايت و حفاظت مى‌باشد، و حفاظت آنان از دين به آن است كه آن را به ديگران بياموزند و ياد آن را زنده دارند و در برابر آن احتياط را از دست ندهند، نه اين كه تنها به نامى از آن و شنيدن الفاظى از ديگران قناعت كنند.

(55205- 55199)

فانّ رواة العلم كثير ... تا آخر،

يعنى چنان نيست كه هر كس خبر از دانش دهد و چيزى از آن بشنود، عالم به آن علم و نگه دار آن مى‌باشد بلكه اين مطلب عامّى است و عام مستلزم خاص نيست، و به اين بيان حضرت اشاره كرده است به اين كه اين گونه اشخاص كه رعايت اصل علم كنند و جامع فضايل باشند بسيار اندكند. توفيق از خداوند است.