با آب پاك خود آشاميديد و بيمارى آنان را با تندرستى خويش آميختيد و باطل ايشان را در حقّ خودتان وارد ساختيد و گرنه آنها چنين قدرت و جرأتى نداشتند و مقصود از مرض و بيمارى صفت نفاق و تكبر و بقيه رذايل اخلاقى و منظور از صحت و تندرستى، سلامت روح مردم مسلمان است كه به سبب ايمان از آلودگى به مرض‌هاى تباهى‌آور اخلاقى مصون و بر كنار مى‌باشند و آنها را توبيخ و سرزنش كرده است كه ايمانشان را با بى‌ايمانى و كبر و نفاق مخلوط كرده‌اند، و همچنين است عبارت بعدى:

(44007- 44003)

و ادخلتم فى حقّكم باطلهم،

منظور از حق ايمان و كوشيدن در عمل صالح يا خلافت و رياست روى زمين مى‌باشد كه شايسته و سزاوار مؤمنان است و منظور از باطل دروغ و نفاق و كارهاى بيهوده و ساير صفتهاى پست و ناپسند و يا موقعيتهاى دنيا مى‌باشد كه اهل باطل را حقّى بر آن نيست و به ناحق در تصرف خود گرفته‌اند. امام (ع) به اين دليل اين نسبتها را به مردم زمان خود داد كه مى‌ديد، دست از يارى او برداشته‌اند و از پيروى دستورهايش، كه رهبر دلسوزشان است سر بر تافته‌اند. (44011- 44008) در پايان به خاطر اين كه بيش از پيش اكابر و پيران آنها را معرفى كند تا مردم از آنها تقليد نكنند، خصوصيات ديگر آنان را يادآور مى‌شود:

1- از باب اين كه ايشان ريشه اصلى گناهان و معصيتها مى‌باشند واژه اساس را براى آنها استعاره آورده كه آنان مانند ستونهايى هستند كه بناهاى فسق و فجور بر آنها قرار دارد.

(44014- 44012) 2- آنها وسيله قطع رحم و بر هم زننده پيوند فرزند با والدين و خويشاوندان مى‌باشند. واژه احلاس، جمع حلس و به معناى پارچه نازكى است كه زير پالان شتر پهن مى‌كنند تا بدن وى آزرده و زخم نشود، آنها را احلاس خوانده‌اند زيرا همان طور كه آن پارچه پيوسته همراه پالان و شتر است‌