كسانى است كه از نظر ظاهر مسلمان ولى در حقيقت مسلمان نيستند بلكه منافقند، احتمال ديگر آن كه معناى حقيقى آن اراده شود، يعنى اشخاصى كه اصل و ريشه درستى ندارند و به منظور رفع اين كمبود به اشخاص بى‌دين غير پدرهاى واقعى خود نسبت داده مى‌شوند و گاهى اين گونه اشخاص ناشايست در قبيله‌اى كه به آن نسبت داده مى‌شوند موقعيّت و رياست به دست مى‌آوردند، و حضرت مى‌فرمايد كه از اين قبيل افراد پيروى و اطاعت نكنيد و سپس در مورد مراوده با آنها خصوصياتى را يادآور مى‌شود و مى‌فرمايد: الّذين شربتم بصفوكم كدرهم، اگر از آنان پيروى كنيد نوشيدنيهاى صاف و گواراى خود را به دليل آميختن با آشاميدنيهاى ناخالص آنان، در كام خود تلخ و ناگوار خواهيد ساخت و در اين عبارت چند استعاره به كار رفته است كه يكى كلمه صفو يعنى آشاميدنى خالص مى‌باشد كه استعاره از عقيده و ايمان پاك و يا زندگى با صفا و صميميت آنهاست و لفظ كدر، استعاره از نفاق و ساير صفتهاى ناپسند نفسانى است كه سبب ناخالصى ايمان مى‌شود مانند خوى زشت حسد و جز آن كه عقيده و ايمان انسان را سست مى‌كند و باعث ايجاد فساد و فتنه مى‌شود و در نتيجه آن دنياى وى نيز تلخ و پر آشوب مى‌شود. واژه شرب كه به معناى آشاميدن است ترشيح براى استعاره ياد شده مى‌باشد، و معناى عبارت اين است كه وقتى از آنان پيروى كرديد، كفر و نفاق آنها را به ايمان خود در آميخته و آن را آشاميده‌ايد چنان كه آب خالص را با شراب حرام مخلوط كنند و بياشامند. حرف با (در بصفوكم) به معناى مصاحبت مى‌باشد.

اين كه امام (ع) در اين عبارتها، آنچه را كه از ناحيه مخاطبها است مقدم داشته و مقرون به حرف جر ذكر كرده و آنچه را كه متعلق به ادعياء و بى‌دينان است در آخر و به طريق مفعول صريح آورده است به اين علت است كه از نخست آنان را متوجه مى‌كند، كه اين شما هستيد كه با قصد و عمد شراب آنها را