برترى پيدا مى‌كند كه خود، خويشتن را از او بالاتر مى‌داند و همين تصور او را مى‌آزارد و مايه خشم او مى‌شود، بنا بر اين، حميّت از لوازم تكبّر است، صاحبان اين صفت ناپسند را از باب استعاره أبناء و فرزندان خوانده است زيرا همچنان كه فرزندان پيوسته با مادرانشان مى‌باشند اينان نيز هميشه ملازم با اين صفت هستند چنان كه گويا در اصل و ريشه از آن به وجود آمده‌اند، و اين گروه با انجام دادن گناهان و داشتن صفات ناپسند و انحراف از راه حق، خيالات نادرست شيطان را بر كرسى صحت و درستى نشاندند.

(43608- 43606)

و إخوان العصبيّه،

در معناى كلمه اخوان، دو احتمال وجود دارد:

الف- بطور استعاره براى عصبيّت برادرانى ذكر كرده است چنان كه براى حميت فرزندانى ذكر كرد و منظور، صاحبان و دارندگان اين صفت ناپسند مى‌باشد.

ب- منظور از برادران كسانى باشد كه ميان خود عقد اخوت بسته و تعهد كرده‌اند كه زير بار حق نروند و در برابر آن كبر و گردنكشى كنند.

(43613- 43609)

فرسان الكبر و الجاهليه،

در اين عبارت نيز دو احتمال است:

1- اين كه فرسان يعنى اسب سواران، استعاره از كسانى باشد كه متّصف به صفت كبرند و مرتكب گناهان مى‌شوند.

2- احتمال ديگر آن است كه بدون استعاره، مراد از آن، دارندگان صفت ناپسند كبر باشد.

(43624- 43614)

حتى ... الجلّى،

اين جمله، نتيجه سخن پيشين امام است كه سوگند ياد كرد و فرمود: شيطان تير گمراهى خود را به سوى شما در كمان نهاده و به جانب شما نشانه رفته و از نزديك به شما تير افكنده تا آخر.

جامحه (گردن كشان) را براى گنهكاران و كسانى كه سر از اطاعت بر مى‌پيچند استعاره آورده است.