باعث توهين به شخص پرهيزكارى است كه خداوند او را دوست مى‌دارد و مقامش را بالا برده است.

(43069- 43064) 18- مطلب ديگر كه به اصحاب خود خاطر نشان ساخته آن است كه مثل دنيا پرستان اهل دنيا را بلند مقام ندانند و كسانى را كه در ميان خلق به سبب موقعيتهاى مالى و رياستى و جسمانى داراى وجاهتى مى‌باشند خيلى مورد اهميت و احترام قرار ندهند زيرا كسى كه به دليل علايق دنيوى و امور مادى كسى را بلند مرتبه شمارد خود از تقوا بدور است و احترام او، علامت دلبستگى به وى و توجه به دنيا خواهد بود و بر عكس بى‌توجهى به چنين شخصى دليل بى‌علاقگى به دنيا و اهل آن و نشانه زهد انسان مى‌باشد كه از علامتهاى تقواست.

(43073- 43070) 19- به ابر درخشنده دنيا چشم ندوزيد، ابر درخشنده كنايه از زرق و برقهاى دنياست كه دنيا دوستان پيوسته چشم طمع به آن دوخته‌اند كه روزى به آن دست يابند و از لذتهاى آن بهره‌مند شوند مانند ابرى كه صداى غرّش و درخشندگى برقش منتظران را متوجه خود مى‌كند، انتظار مى‌كشند تا از بارش بارانش بهره‌مند شوند.

(43077- 43074) 20- و نيز پيروان خود را از گوش دادن به سخنان ستايش كنندگان دنيا نهى فرموده است، خواه اين كه دنيا پرستان آن را با زبان بستايند و يا با اعمال خود محبوبيّت آن را آشكار كنند، و يا زينتهاى دنيوى با جلوه‌گريهايشان جلب توجه كنند زيرا اعتنا كردن و با اهميت نگريستن به هر كدام از امور فوق، سبب دورى و انحراف از مسير تقوا و آخرت و سقوط در سياهچال هلاكت و گرفتار كيفر ابدى شدن مى‌باشد.

(43081- 43078)

21- و لا تجيبوا ناعقها،

به سر و صداى دعوت كنندگان به دنيا پاسخ مثبت ندهيد، به دليل اين كه واژه نعق، به معناى صداى قار قار كلاغ مى‌باشد، گويا امام (ع) دعوت كنندگان به دنيا را به خاطر زشتى معنويشان، تشبيه به اين‌