شخص پرهيزگار به سبب حركتها و كارهايش و داشتن تقوا كه مانند سرمايه‌اى براى او مى‌باشد ثواب كسب مى‌كند چنان كه بازرگان به وسيله سرمايه خود سود به دست مى‌آورد.

(42943- 42941) واژه مستودع با فتح دال به معناى قبول كننده وديعه، و با كسر آن به معناى فاعل و وديعه دهنده مى‌باشد.

اگر به فتح گرفته شود منظور آن است كه قبول كننده امانت به سبب آن خود را از كيفر الهى محافظت مى‌كند و مى‌توان حافظ را به معناى محفوظ گرفت يعنى آن كه امانت تقوا به او سپرده شده از عذاب الهى محفوظ است و اگر به كسر دال گرفته شود، كسى كه تقوا را به امانت سپرده ممكن است حق تعالى باشد زيرا تقوا، همان امانتى است كه خداوند بر آسمانها و زمين آن را عرضه داشت و آنها از حمل آن خوددارى كردند و از آن ترسيدند اما انسان آن را پذيرفت و بديهى است كه خداوند بنده خود را كه امانتش را پذيرفته از هر گونه انحراف و سردرگمى نگهدارى مى‌فرمايد و نيز ممكن است فرشتگان را فاعل امانت گرفت زيرا آنان واسطه ميان خدا و خلق و حافظان از طرف او مى‌باشند چنان كه در قرآن مى‌فرمايد: «وَ يُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً [1]» و در جاى ديگر مى‌گويد: «وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ كِراماً كاتِبِينَ يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ‌ [2]».

(42956- 42944)

لم تبرح عارضة نفسها ... الغابرين،

در اين عبارت مطلب بسيار لطيفى را با زبان استعاره و تشبيه بيان فرموده، تقوا را به زن صالحه‌اى تشبيه كرده است كه پيوسته خود را در معرض تزويج و بهره‌گيرى قرار مى‌دهد يعنى تقوا هميشه‌

[2] سوره انفطار (82) آيه‌هاى (9 و 10 و 11)، يعنى: همانا نگهبانها بر مراقبت احوال و اعمال شما مامورند آنها نويسندگان اعمال شما و مقرّبان خدايند، مى‌دانند هر چه شما انجام مى‌دهيد.