(41065- 41054)

19- مؤلّف بين متعادياتها،

صفت نوزدهم كه براى خداوند بيان شده آن است كه حق تعالى ميان موجودهايى كه با هم دشمنند الفت و انس برقرار فرموده است، عناصر چهارگانه را كه عبارت از آب و خاك و هوا و آتش مى‌باشد در مزاجها گرد آورده و از امتزاج و تركيب آنها، حالتهاى متوسط و معتدل به وجود آورده و شرح اين مطلب بطور تفصيل ضمن خطبه اول بيان شده است.

20- بيستمين صفت خدا آن است كه ميان موجودات متباين عالم وجود همتايى و تقارن برقرار ساخته است.

21- و ميان اشيايى كه به جهت طبيعت از هم دور هستند نزديكى به وجود آورده است، نظير اين دو خصوصيت براى حق تعالى در خطبه اول كتاب ذكر، و شرح داده شده است.

22- صفت ديگر حق تعالى جدايى افكندن ميان امور به هم چسبيده و نزديك اين جهان مى‌باشد: با مرگ جانها را از بدنها جدا كرده و مركبات را از هم متلاشى مى‌سازد، امام (ع) همچنان كه صلاحها را به خداوند نسبت مى‌دهد، فسادها و نابوديها را نيز به او نسبت مى‌دهد و علتش آن است كه وى مسبب الاسباب و به وجود آورنده علل مى‌باشد و نيز حضرت در عبارتهاى فوق بطور كامل صفت مطابقه را رعايت فرموده، الفت را در برابر دشمنى و مقاومت را در مقابل مباينت و نزديكى را با دورى و تفريق را با تدانى همراه آورده است كه نشانه برترى فصاحت سخن مى‌باشد.

(41072- 41066)

23- لا يشمله حدّ

يكى از ويژگيهايى كه از ساحت قدس الهى نفى شده آن است كه محدود به حدّى نيست واژه حدّ را به دو معنى مى‌توان گرفت.

الف- حدّ اصطلاحى فلسفى است و اين بيشتر در خداوند ظهور دارد زيرا هيچ گونه اجزاء ندارد پس هيچ حدّى هم ندارد.

ب- و مى‌توان آن را حد لغوى گرفت كه به معناى آخرين مرحله و نهايت كشش جسم و از خواصّ كم متصل و منفصل است كه از جمله اعراض مى‌باشد