3- آب و سنگ كه اوّلى در نهايت نرمى و لطافت است و دومى، بر عكس، بسيار زبر و سخت با آن كه اغلب آبها از دل سنگ بيرون مى‌آيد، و نيز آثار سودمند و يا زيانبارى كه در اين دو مادّه متخالف، براى مخلوقات ديگر وجود دارد، قرآن در اين زمينه نيز موارد مختلفى را بيان فرموده و از جمله آنها اين آيات است كه هم در باره اهميّت آب و فوايد آن است و هم روياندن گياهان و درختان و ميوه‌ها و موارد استفاده از آنها را بيان فرموده است: «قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ‌ ... مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ»^ [1] و در جاى ديگر مى‌فرمايد: «... أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ...» [2]

4- يكى از مواردى كه حضرت توجّه به آن فرموده است، شب و روز مى‌باشد كه چگونه پشت سر همديگر مى‌آيند و با اختلاف كوتاه و بلند مى‌شوند، و همچنين منافعى كه بر وجود هر يك از آنها بار مى‌شود كه پروردگار سبحان از آن ياد فرموده است: «وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً ... أَلْفافاً.» [3]

5- موضوع پنجم دريا و جوش و خروش آن و فوايد و منفعتهايى كه از آن نصيب ديگران مى‌شود چنان كه خداوند مى‌فرمايد «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ‌ ...

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ.» [4]

[2] سوره زمر (39) آيه (20) يعنى: خداوند از آسمان آب فرستاد، پس آن را به عنوان چشمه‌ها در زمين جارى كرد.

[3] سوره النباء (78) آيه (9 و 10) يعنى: شب را وسيله پوشش و روز را وقت تحصيل معاش، قرار داديم و باغهاى پر درخت پديد آورديم.

[4] سوره الرحمن (55) آيه (18 و 21) يعنى: دو دريا را به هم درآميخت تا مختلط شدند ... از آن دو دريا، لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد.