صفت پسنديده حكمت است و عداوت طرف افراط از صفت عدالت مى‌باشد و اين هر دو صفت پست در ياران معاويه وجود داشت، زيرا آنان وقتى از درك حقيقت ناتوان شده و شك بر آنان عارض شد ستم كردند و در دشمنى خود تجاوز و افراط كردند.

به جاى (غىّ) (عمى) نيز روايت شد. كه مقصود كوردلى و غفلت آن است.