(1198) 198- از خطبه‌هاى آن حضرت، در جنگ صفين يكى از روزها كه مشاهده فرمود فرزندش امام حسن شتابان به جنگ با دشمن مى‌رود، خطاب به يارانش فرمود:

امْلِكُوا عَنِّي هَذَا الْغُلَامَ لَا يَهُدَّنِي- فَإِنَّنِي أَنْفَسُ بِهَذَيْنِ يَعْنِي؟ الْحَسَنَ؟ وَ؟ الْحُسَيْنَ ع؟- عَلَى الْمَوْتِ لِئَلَّا يَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ؟ رَسُولِ اللَّهِ ص؟ (49623- 49601)

[لغات‌]

(املكوه): او را محكم گرفته و نگهدارى كنيد.

(يهدّنى): مرا درهم مى‌شكند.

(نفست به كسر (فا)، انفس به فتح (فا)): بخل مى‌ورزم.

[ترجمه‌]

«اين جوان را محكم بگيريد تا (كشته شدن) او مرا درهم نشكند، زيرا كه من نسبت به از دست دادن اين دو شخص (حسن و حسين (ع)). بخل مى‌ورزم، نكند كه نسل رسول خدا قطع شود.»

[شرح‌]

(49637- 49601) سيد رضى مى‌فرمايد: اين كلام امام: املكوا عنّى هذا الغلام از بلندترين سخنان و فصيحترين آنهاست، به دليل آن كه وجود فرزند سودمند، از چيزهايى است كه به انسان سخت نيرو مى‌بخشد، و قواى نفسانى را تقويت مى‌كند، به ويژه فرزندى مانند حضرت‌