را كه دوست دارد و مى‌خواهد كه از بخشندگان شمرده شود و به اين منظور خود را كريم و بخشنده نشان مى‌دهد و شخص ترسو دلش مى‌خواهد كه شجاع به حساب آيد و لذا شجاعت را به خود مى‌بندد.

امام (ع) در بيان اين صفات صنعت مطابقه را رعايت فرموده است به اين طريق كه تامّ را در مقابل ناقص، بلند قامت را در مقابل كوتاه قد، ذكى را در مقابل قبيح، نزديك را در مقابل دور، و معروف را در مقابل منكر ذكر كرده است، دو نوع ديگر از صفات هفتگانه مركب را در آخر آورده كه يكى از آنها:

تائه القلب متفرق اللب، دلش حيران و انديشه‌اش مشوّش است و آنها بى‌سوادان عوام مردمند كه دنبال هر آوازى مى‌روند و در ورطه نادانى و تفرقه سرگردان و در درياى هوا و هوس خود به سوى تمايلات دنيوى و خواسته‌هاى شيطانى متحيّرانه شناورند. صفت دوم: زبانى گويا و دلى قوى دارد، زبان‌آور و هوشمند است اين دو صفت كه آخرين صفات مى‌باشند بر خلاف چند صفت اول، جنبه ظاهر و باطنشان هماهنگ است و در هر كدام از دو همراه صنعت سجع متوازى رعايت شده است، در اول قلب و لب و در دوم لسان و جنان را قرين هم آورده است. توفيق از خداوند است.