(1197) 197- گفتار آن حضرت، اين سخن را هنگامى فرمود كه شنيد جمعى از يارانش اهل شام را در صفين دشنام مى‌دادند:

إِنِّي أَكْرَهُ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا سَبَّابِينَ- وَ لَكِنَّكُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ ذَكَرْتُمْ حَالَهُمْ- كَانَ أَصْوَبَ فِي الْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ فِي الْعُذْرِ- وَ قُلْتُمْ مَكَانَ سَبِّكُمْ إِيَّاهُمْ- اللَّهُمَّ احْقِنْ دِمَاءَنَا وَ دِمَاءَهُمْ- وَ أَصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِنَا وَ بَيْنِهِمْ وَ اهْدِهِمْ مِنْ ضَلَالَتِهِمْ- حَتَّى يَعْرِفَ الْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ- وَ يَرْعَوِيَ عَنِ الْغَيِّ وَ الْعُدْوَانِ مَنْ لَهِجَ بِهِ (49582- 49527)

[لغت‌]

(لهج به): نسبت به آن حرص ورزيد.

[ترجمه‌]

«من دوست ندارم كه شما از ناسزاگويان باشيد، امّا اگر كارهاى آنان را بر شمرده، حالات آنها را به خاطر مى‌آورديد به درستى نزديكتر و براى اتمام حجت شما بليغتر و رساتر بود، و (حق اين بود) كه به جاى ناسزا به آنها مى‌گفتيد:

خدايا! خون ما و ايشان را از ريختن حفظ فرما، و امر ميان ما و آنها را اصلاح كن، و آنان را از گمراهى نجات ده، تا هر آن كس كه نسبت به حق، ناآگاه است، آن را بشناسد و آن كه حريص به گمراهى و ستيز با حق است از آن برگردد.»

[شرح‌]

(49532- 49510) نتيجه اين فصل از گفتار امام (ع): ادب آموزى و ارشاد ياران به سيره‌