مطلب بر وجوب عصمت و طهارت امام از ناپاكيهايى كه منشأ آنها ضعف يقين است استدلال مى‌كنند.

(3213- 3199)

فرموده است: لم يوجس موسى خيفة على نفسه اشفق من غلبة الجّهال و دول الضّلال‌

بعضى گفته‌اند «اشفق» صفت تفضيلى است و چون صفت براى «خيفة» است منصوب مى‌باشد، زيرا «اشفاق» به معناى ترس است. مطابق اين سخن تقدير كلام اين خواهد بود: لم يوجس موسى اشفاقا على نفسه اشدّ من غلبة الجهّال: «موسى از غلبه يافتن نادانان بيشتر مى‌ترسيد تا بر نفس خويش.»

مقصود توجّه به اين حقيقت است كه ترس موسى (ع) صرفاً براى جان خود نبود بلكه شديدتر از ترس بر جان خود، ترس از پيروزى جاهلان بر اهل دين بود كه مردم دچار فتنه آنها مى‌شدند و دولت گمراهى برپا مى‌گشت و راه هدايت ناپيدا و مسدود مى‌شد. مانند زمانى كه موسى از غلبه جادوگران نادان ترس داشت، آن زمان كه ريسمانها و عصاهاى خود را انداختند و به جلالت فرعون سوگند خوردند كه ما پيروزيم.

قول ديگر اين است كه «اشفق» فعل ماضى است در اين صورت معناى كلام امام (ع) اين خواهد بود كه ترس موسى از جادوگران براى جان خود نبود بلكه فقط مى‌ترسيد كه نادانان پيروز شوند. پس گويا گفته است: لكن اشفق و انّما الشفق، لكن موسى ترسيد و منحصراً ترس از چيرگى نادانان بود كه دولت ضلالى مانند حكومت فرعون بر سر كار باشد.

(3220- 3214)

فرموده است: اليوم توافقنا على سبيل الحقّ و الباطل.

فعل «توافقنا» از باب مفاعله و دلالت بر دو طرف دارد. و خطاب به كسانى است كه در مقابل حضرت براى جنگيدن ايستاده بودند. مقصود اين است كه من در راه حق و شما در راه باطل ايستاده و به آن دعوت مى‌كنيم و اين سخن‌