(3118- 3115)

فرموده است: بنا اهتديتم فى الظّلماء

منظور از ضمير «بنا» آل رسول (ص) است و خطاب امام (ع) به حاضران در آن زمان از مخالفان قريش و طلحه و زبير است، ولى در باره ديگران هم صدق مى‌كند و مقصود اين است كه ما وسيله هدايت شما شديم به سوى انوار دين و آنچه خدا از كتاب و حكمت براى هدايت مردم نازل كرده و دلايلى كه حق و باطل را از هم جدا مى‌سازد، در حالى كه شما در تاريكيهاى نادانى قرار داشتيد و اين هدايت دعوت به خدا و آمرزش مردم براى رسيدن به پيشگاه خداست.

(3122- 3120)

فرموده است: تسنّمتم العلياء

به وسيله اين هدايت و شرافت اسلام، ارزش شما بالا رفت و نامتان عظمت يافت.

چون امام (ع) صفت سنام را با عنايت به ناقه براى عليا استعاره آورده با ذكر «تسنّم» آن را استعاره ترشيحيه كرده است. «تسنّم» عبارت از سوار شدن بر كوهان و كنايه از بلندى شأن مردم است.

(3127- 3123)

فرموده است: و بنا انفجرتم عن السّرار

چون قريش در جاهليّت در تاريكى جهل و گمنامى مى‌زيسته‌اند، امام (ع) لفظ سرار را براى كيفيّت زندگى آنها استعاره آورده است و لفظ انفجار را براى بيرون آمدن آنها از تاريكى جهل به روشنايى اسلام و شهرتشان در ميان مردم جهان به صورت استعاره بيان فرموده است و به اين دليل است كه آنان را در روشنايى و شهرت به سپيده دم كه از دل تاريكى طلوع مى‌كند، تشبيه كرده است.

(3132- 3128)

فرموده است: وقر سمع لم يفقه الواعية

پس از بيان فضيلت آل محمد (ص) امام (ع) براى گوشى كه كلام رهبر را نمى‌شنود و او را سبب هدايت خود نمى‌داند و از شنيدن مقاصد كتب الهى و