جايگاه وزش باد بوده است، محلّى كه باد در حركت آوردن آب نقش مؤثرى داشته است تعبير به مربّها شده است. يعنى موضعى كه باد بر آن وزيده و حركت آب را به انجام رسانده است. با اين توضيح معناى ادام مربّها اين خواهد بود كه خداوند متعال جايگاه وزش باد و حركت آب را به وسيله آن در جهت مقصود استمرار بخشيد. احتمال دارد كه مربّها اسم مكان باشد و به عنوان مصدر به كار رفته و معناى ضمنى جمله چنين خواهد بود ادام اربابها، يعنى حركت باد، ملازم به حركت در آمدن آب قرار گرفت و احتمال دارد كه جمله معناى تشبيهى داشته باشد، بدين توضيح كه باد از لحاظ كثرت و قوّت سبب آثار خير است و بدين دليل تشبيه شده باشد به «ديمه»، يعنى جايگاه و محلى كه لزوما باد به آنجا مى‌رسد و به آن قوام مى‌يابد. در مثل گفته مى‌شود: قد ادامه اللّه، يعنى خداوند او را در نزد خود سيراب گرداند.

(1310- 1308) فراز ديگر سخن امام (ع) كه فرمود و ابعد منشأها، قطب راوندى گفته است:

يعنى ارتفاع آب را در فضا به جايگاه بلندى مى‌رساند. در اين باره من (شارح) مى‌گويم: واژه منشأ به معناى محل نشو است يعنى جايگاهى كه از آن ايجاد مى‌شود. بنا بر اين از آن ارتفاع فهميده نمى‌شود مگر اين كه بگوييم منشأها به معناى مصدر به كار رفته است. يعنى جايگاه انشاء و معنى اين باشد كه خداوند از جايگاه ايجاد آب تا مقصد دورى آب را فرستاد، چيزى كه اين معنا را تأييد مى‌كند مطلبى است كه امام (ع) با اين عبارت: نشأت مت مبدء بعيد، به آن اشاره مى‌كند و بدين لحاظ است كه اطلاع يافتن بر آغاز حركت آب ممكن نيست، بلكه صرفا قدرت حق سبحانه و تعالى و بخشش اوست.

(1318- 1311) در مورد فراز ديگر كلام امام (ع) «و امرها ...» قطب رواندى رحمة اللّه عليه فرموده است. منظور از فرشتگان گمارده بر وزش باد است كه آبها را بر يكديگر مى‌غلطانند و به حركت درمى‌آورند، چنان كه ماست را براى به دست آوردن كره‌