تَصُدُّونَ»^ [1] كه گفته‌اند در شأن على (ع) نازل شد. اين كه حضرت عيسى (ع) مثل براى على (ع) قرار گرفته است فضيلت بزرگى است. اين شأن نزول را، سخن پيامبر (ص) تأييد مى‌كند: «اگر نمى‌ترسيدم از امّتم آنچه نصارا در باره عيسى گفتند در باره تو بگويند، امروز در باره تو چيزى را مى‌گفتم كه پس از گفتار من بر هيچ جمعيّتى نگذارى مگر اين كه خاك كف پايت را به عنوان تبرّك بردارند» [2].

اقتضاى سخن پيامبر (ص) اين است كه اگر على (ع) را توصيف مى‌كرد ناگزير به اوصافى كه عيسى بدان توصيف شده است وصف مى‌كرد. همان اوصافى كه نصارا به خاطر آن اوصاف عيسى (ع) را خدا دانستند.

ز- سخن حق تعالى: [در مورد اطعام طعام‌]

«وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ» [3]. مفسّران اتّفاق نظر دارند كه اين آيه در باره على (ع) و خانواده‌اش نازل شده و علّت نزول اين آيات در كتب تفاسير و غير آن مشهور است. براى بيان شرافت على (ع) اين آيه كفايت مى‌كند.

ح- روايت شده [يامبر (ص) فرمود بار خدايا گوش على را اذن واعيه قرار بده‌]

وقتى آيه: «لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ [4]، نازل شد، پيامبر (ص) فرمود: «بار خدايا گوش على را اذن واعيه قرار بده.» شك نيست كه دعاى پيامبر (ص) مستجاب است و براى همين بود كه على (ع) فرمود پس از آن در هيچ موردى در آنچه مى‌شنيدم شك نكردم و اين از بزرگترين فضيلتهاست.

ط- بنا بر قول تمام مسلمين پيامبر در حق آن حضرت فرموده است: «خدايا [حق را آنجا قرار بده كه على آنجا قرار دارد]

[2] لو لا ان تقول فيك طوائف امّتى ما قالت النّصارى فى عيسى لقلت اليوم فيك مقالا لا تمرّ بعده بملاء منهم الّا اخذوا التّراب من تحت قدميك.

[3] سوره- دهر (76): آيه (8): براى دوستى خدا، مسكين و يتيم و اسيرى را اطعام مى‌كنند و گويند فقط براى رضاى خدا شما را اطعام مى‌كنيم.

[4] سوره الحاقه (69): آيه (12): گوش شنواى هوشمندان اين پند را تواند شنيد.