دارند كه آدم مطابق آن صورت بود، بلكه عين صورت آن صورت بود، از اين‌روى فرشتگان مظاهر اوصاف حقيقى و اجزاى صورت جمعى مى‌باشند.

764/ 4 دوم اين‌كه: كمال كلّ كلّ از دو جهت ظاهر مى‌شود: يكى از جهت كليّت و جمعيت اجزايش؛ و اگرچه هر جزوى از آن به تنهايى ناقص است، و ديگر از جهت نسبت كمال است بهر جزء جزئى از اجزاى آن؛ به واسطه برطرف كردن نقصان از آن.

765/ 4 سوم اين‌كه: فرشتگان با اين‌كه داراى سه جمعيت‌اند ولى براى صلاحيت خلافت كافى نيست، اما جمعيّت‌ها: از جهت حقيقت الحقايق كه در هر جزئى به كليت خود سارى است، و از جهت سريان وجود مطلق كه مشتمل بر كمالاتش مى‌باشد، و از جهت امكان كه قابل و پذيراى هر صورت و حكم است مى‌باشد. اما كافى نبودن: براى اين‌كه خلافت داراى شرطهاى ديگر است كه آنها را فرشتگان ندارند:

766/ 4 اول ظهور اين جمعيت‌هاى سه‌گانه است بالفعل، به صورت عدل و برابرى- بدون غلبه (يكى بر ديگرى) بين آنها- در حالى كه احكام وجوب و بساطت بر نشأه آنان غلبه دارد.

767/ 4 دوم تلبّس و آميزش به تمام احكام مراتب روحى و مثالى و حسى است براى دادن هر حقى را به صاحب حق، و آنان محدود در يك مرتبه‌اند، چنان كه گفتند: وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ‌، يعنى: هيچ يك از ما نيست مگر آن‌كه مقامى معلوم دارد (146- صافات)

768/ 4 سوم ارتباط با تمام احكام اسماء- چه تعلقى و چه تخلّقى- است، و آنان را از تعلق به اسم‌هاى «توّاب و عفوّ و غفور» و امثال اينها بهره و نصيبى نيست.

769/ 4 چهارم اين‌كه‌[1]: بزرگترين شرط خلافت؛ علم به تمام مراتب و به اهالى آن مراتب و حقوق و احكام آنان است، چون خلافت يك شأن ميانى است كه اقتضاى گرفتن از كسى كه او را خليفه كرده و دان بر كسانى كه خليفه‌شان شده دارد، پس اگر علم به آنان نداشته‌

[1] - اين دنباله شرط سوم در عدم خلافت فرشتگان است كه پيش از اين سه شرط دوم بيان داشته است. م