توكّل بر خدا:

«إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَكُمْ وَ إِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ»[1]

«اگر خداوند شما را يارى كند، هيچ‌كس بر شما پيروز نخواهد شد، و اگر دست از يارى شما بردارد، كيست كه بعد از او شما را يارى كند، و مؤمنان بايد تنها بر ذات خدا توكّل كنند.»

«فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ»[2]

«اگر آنها روى از حق برگردانند، (نگران نباش و) بگو: خداوند براى من كافى است (چرا كه او بر هرچيزى تواناست)، همان خداوندى كه هيچ معبودى جز او نيست، من تنها بر چنين معبودى تكيه دارم، و به او دل بسته‌ام و كارهايم را به او واگذارده‌ام و او پروردگار عرش بزرگ است.»

«قُلْ أَ فَرَأَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كاشِفاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ»[3]

«بگو: آيا هيچ درباره معبودانى كه غير از خدا مى‌خوانيد، انديشه مى‌كنيد كه اگر خدا زيانى براى من بخواهد، آيا آنها مى‌توانند گزند او را برطرف سازند؟ و آيا اگر رحمتى براى من بخواهد، آيا آنها مى‌توانند جلو رحمت خدا را بگيرند؟! بگو: خدا مرا كافى است، و همه متوكّلان تنها بر او توكّل مى‌كنند.»

نوميد نشدن از رحمت او:

«وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ»[4]

«از رحمت الهى هيچ‌گاه مأيوس نشويد! چرا كه جز كافران بى‌ايمان (كه از قدرت خدا بى خبرند)، از رحمتش مأيوس نمى‌شوند.»

«وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ»[5]

[1] - آل عمران( 3) آيه 160.

[2] - توبه( 9) آيه 129.

[3] - زمر( 39) آيه 38.

[4] - يوسف( 12) آيه 87.

[5] - حجر( 15) آيه 56.