ب- درحال دشمنى‌

اقدام به بدى نكردن:

«وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‌ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ»[1]

«نبايد اين جريان سبب شود كه بعد از اسلام آنها، كينه‌هاى ديرينه را زنده كنيد و مانع آنها از زيارت خانه خدا شويد، بايد دست اتّحاد در راه نيكى‌ها و تقوا به يكديگر بدهيد، نه اين‌كه تعاون و همكارى بر گناه و تعدّى نماييد. پرهيزگارى را پيشه كنيد و از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد كه مجازات و كيفرهاى خدا شديد است!»

ترك جنگ در ماه‌هاى حرام:

«إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ»[2]

«تعداد ماه‌ها در نزد خدا، در كتاب آفرينش از آن روز كه آسمان‌ها و زمين را آفريد، دوازده ماه است، از اين دوازده ماه، چهار ماه، ماه حرام است، اين آيين ثابت و پابرجا و تغييرناپذير است، در اين چهار ماه به خود ستم روا مداريد.»

يا در اماكن مقدّس:

«وَ لا تُقاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ حَتَّى يُقاتِلُوكُمْ فِيهِ»[3]

«با آنها (مشركان) نزد مسجد الحرام پيكار نكنيد، مگر اين‌كه آنها در آن‌جا با شما بجنگند!»

جنگ مشروع دو حالت دارد:

1- دفاع از جان:

«فَإِنْ لَمْ يَعْتَزِلُوكُمْ وَ يُلْقُوا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ وَ يَكُفُّوا أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أُولئِكُمْ جَعَلْنا لَكُمْ عَلَيْهِمْ سُلْطاناً مُبِيناً»[4]

[1] - مائده( 5) آيه 2.

[2] - توبه( 9) آيه 36.

[3] - بقره( 2) آيه 191.

[4] - نساء( 4) آيه 91.