سفارش به فراخوانى سالم:

«ادْعُ إِلى‌ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»[1]

«به وسيله حكمت به سوى راه پروردگارت دعوت كن! و به وسيله اندرزهاى نيكو و با آنها (مخالفان) به طريقى كه نيكوست، به مناظره بپرداز!»

«وَ لا تُجادِلُوا أَهْلَ الْكِتابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ إِلهُنا وَ إِلهُكُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ»[2]

«با اهل كتاب جز به روشى كه از همه بهتر است، مجادله نكنيد، مگر كسانى از آنها كه مرتكب ظلم و ستم شدند، بگوييد: ما به تمام آن‌چه از سوى خدا بر ما و شما نازل شده است، ايمان داريم، معبود ما و شما يكى است و در برابر او تسليم هستيم.»

... بدون اجبار:

«لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ»[3]

«در قبول دين هيچ اكراهى نيست.»

«فَذَكِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَكِّرٌ لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ»[4]

« (پس اكنون كه چنين است) آنها را تذكّر بده كه تو فقط تذكّردهنده‌اى، تو سلطه‌گر بر آنان نيستى!»

... هيچ نتيجه خوبى براى اجبار نيست:

«وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى‌ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ»[5]

[1] - نحل( 16) آيه 125.

[2] - عنكبوت( 29) آيه 46.

[3] - بقره( 2) آيه 256.

[4] - غاشيه( 88) آيه 22- 21.

[5] - انعام( 6) آيه 108.