دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‌ءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ»[1]

«در برابر دشمنان هرقدر توانايى داريد، از نيرو و قدرت و اسب‌هاى ورزيده براى ميدان آماده سازيد، با اين وسايل دشمن خدا و دشمن خود را بترسانيد، دشمنان ديگرى غير از اين‌ها نيز داريد كه آنها را نمى‌شناسيد، ولى خدا مى‌شناسد، و آن‌چه در راه خدا انفاق كنيد، به شما پس داده خواهد شد و هيچ‌گونه ستمى بر شما وارد نمى‌گردد.»

رقابت اخلاقى: گسترده نكردن فضاى شكست و دورويى و مراجعه به مراجع قانونى‌

«وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلى‌ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ»[2]

«آنها كسانى هستند كه هنگامى كه اخبارى مربوط به پيروزى و يا شكست مسلمانان به آنان برسد، بدون تحقيق، آن را همه‌جا پخش مى‌كنند، درحالى‌كه اگر آن را به پيامبر و پيشوايان (كه قدرت تشخيص كافى دارند)، بازگردانند، از ريشه‌هاى مسائل آگاه خواهند شد.»

اجتناب از دوستى با دشمن و ارتباط با او:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً فِي سَبِيلِي وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَيْتُمْ وَ ما أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبِيلِ»[3]

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگيريد! شما نسبت به آنها اظهار محبّت مى‌كنيد، درحالى‌كه آنها آن‌چه از حق براى شما آمده (اسلام و قرآن) كافر شده‌اند، و رسول خدا 6 و شما را به خاطر ايمان به خداوندى كه پروردگار همه شماست، از شهر و ديارتان بيرون مى‌رانند، اگر شما براى جهاد در راه من و جلب خشنوديم هجرت كرده‌ايد، شما

[1] - انفال( 8) آيه 60.

[2] - نساء( 4) آيه 83.

[3] - ممتحنه( 60) آيه 1.