فصل چهارم اخلاق دولت‌مردان‌

اوّلا- رابطه بين رئيس و مردم:

الف- وظيفه رؤسا:

رايزنى با مردم:

«فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ»[1]

«در پرتو رحمت و لطف پروردگار، تو با مردم مهربان شدى، درحالى‌كه اگر تند و خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو پراكنده مى‌شدند، از تقصير آنان بگذر! و آنها را مشمول عفو خود قرار ده و براى آنها طلب آمرزش كن! و در كارها با آنها مشورت كن و رأى و نظر آنها را بخواه!»

اجراى تصميم نهايى ...:

«فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ»[2]

«امّا هنگامى كه تصميم گرفتى (قاطع باش و) بر خدا توكّل كن، زيرا خداوند متوكّلان را دوست مى‌دارد.»

[1] - آل عمران( 3) آيه 159.

[2] - آل عمران( 3) آيه 159.