آتش سوزانى است، به آن برخورد كند و شعله‌ور گردد و بسوزد. اين‌گونه خداوند آيات خود را براى شما بيان مى‌كند، شايد بينديشيد.»

راهنمايى به بخشش:

«خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ بِها»[1]

«از اموال آنها صدقه، (يعنى زكات) بگير! تو با اين كار آنها را پاك مى‌كنى و نموّ مى‌دهى.»

«فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ فَكُّ رَقَبَةٍ أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ»[2]

«ولى او (انسان ناسپاس) از آن گردنه مهم نگذشت، تو نمى‌دانى آن گردنه چيست! آزاد كردن برده‌اى يا غذا دادن در روز گرسنگى يتيمى از خويشاوندان يا مستمندى خاك‌نشين را.»

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ»[3]

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از آن‌چه به شما روزى داده‌ايم، انفاق كنيد پيش از آن‌كه روزى فرارسد كه نه خريد و فروش در آن است و نه رابطه دوستى و نه شفاعت.»

«وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْ لا أَخَّرْتَنِي إِلى‌ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ وَ لَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذا جاءَ أَجَلُها»[4]

«و از آن‌چه به شما روزى داده‌ايم، انفاق كنيد، پيش از آن‌كه مرگ يكى از شما فرارسد و بگويد: پروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدّتى به تأخير نينداختى تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم! و خداوند هرگز (مرگ) كسى را هنگامى كه اجلش فرارسد، به تأخير نمى‌اندازد.»

«مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثِيرَةً»[5]

«كيست كه به خدا وام نيكويى دهد (و از اموالى كه او بخشيده است، در طريق جهاد و حمايت از مستضعفان انفاق كند)، تا خداوند آن را براى وى چندين برابر كند.»

«آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ»[6]

[1] - توبه( 9) آيه 103.

[2] - بلد( 90) آيه 16- 11.

[3] - بقره( 2) آيه 254.

[4] - منافقون( 63) آيه 11- 10.

[5] - بقره( 2) آيه 245.

[6] - حديد( 57) آيه 7.