ب- بدى نكردن به كسى كه چيزى مى‌بخشيم:

«الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لا يُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذىً لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُها أَذىً وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‌ كَالَّذِي يُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوانٍ عَلَيْهِ تُرابٌ فَأَصابَهُ وابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْداً لا يَقْدِرُونَ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ مِمَّا كَسَبُوا وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ»[1]

«كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، سپس به دنبال انفاقى كه كرده‌اند، منّت نمى‌گذارند و آزارى نمى‌رسانند، پاداش آنها، نزد پروردگارشان است. علاوه بر آن نه ترسى بر آنها هست و نه غمگين مى‌شوند. گفتار پسنديده (در برابر ارباب حاجت) و عفو و گذشت (از خشونت‌هاى آنان) از بخششى كه آزارى به دنبال آن باشد، بهتر است. و خداوند (از آن) بى‌نياز و (در برابر خشونت و ناسپاسى شما) بردبار است. اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! بخشش‌هاى خود را با منّت و آزار باطل نسازيد! اين همانند كسى است كه مال خود را براى نشان دادن به مردم انفاق مى‌كند و ايمان به خدا و روز رستاخيز ندارد. (كار او) هم‌چون قطعه سنگ صافى است كه بر آن (قشر نازكى از) خاك باشد (و بذرهايى در آن افشانده شود) و باران درشت به آن برسد (و خاك‌ها و بذرها را بشويد) و آن را صاف رها سازد، آن‌ها از كارى كه انجام داده‌اند، چيزى به دست نمى‌آورند، و خداوند گروه كافران را هدايت نمى‌كند.»

«أَ يَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَنْ تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُ فِيها مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ وَ أَصابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفاءُ فَأَصابَها إِعْصارٌ فِيهِ نارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ»[2]

«آيا هيچ‌يك از شما دوست دارد كه باغى از درختان خرما و انواع انگور داشته باشد كه از زير درختانش نهرها جارى باشد و براى او در آن باغ از انواع ميوه‌ها موجود باشد و درحالى‌كه به سنّ پيرى رسيده و فرزندان (خردسال و) ضعيف دارد، ناگهان در اين هنگام گردبادى شديد كه در آن‌

[1] - بقره( 2) آيه 264- 262.

[2] - بقره( 2) آيه 266.